پارگی پروتز سینه یکی از عوارض این روش جراحی زیبایی سینه‌هاست که البته قابل پیشگیری است. جراحی پروتز سینه یکی از عمل های پرطرفدار و رایج بانوان برای زیبایی فرم پستان ها محسوب می گردد، با پروتزها و روش های جدید جراحی عوارض این عمل به حداقل رسیده است اما همچنان باید نسبت به آن ها آگاه باشیم. پارگی پروتز سینه می‌تواند باعث درد پستان یا تغییر در کانتور یا شکل آن شود.
با این حال تاکنون نتیجه‌ای مبتنی بر اینکه پروتز پاره شده در سینه باعث مشکلات حادی همچون سرطان پستان، مشکلات تولید مثل یا بیماری بافت همبند مثل آرتریت روماتوئید شود، مشاهده نشده است. هنگامی که پروتز سیلیکونی پاره می‌شود، ممکن است فرد متوجه این مشکل نشود، زیرا احتمال دارد سیلیکون در بافت اطراف سینه گیر افتاده باشد تغییر ظاهری ایجاد نکند. این مشکل با عنوان پارگی خاموش شناخته می‌شود. در این مقاله قصد داریم به صورت کامل این عارضه را بررسی کنیم.
پارگی پروتز سینه در نسل‌های مختلف آن چگونه بوده است؟
ایمپلنت‌های سیلیکونی بر اساس پیشرفت و توسعه مواد خارجی پوسته و ژل آن‌ها به نسل‌های متفاوتی طبقه بندی می‌شوند. در ادامه توضیحاتی در مورد هر نسل و احتمال پارگی در آن‌ها ارائه داده‌ایم.
نسل اول
پروتزهای نسل اول در دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۷۰ مورد استفاده قرار گرفتند. آن‌ها پوسته‌ای ضخیم و مواد پر از سیلیکون بسیار چسبناک داشتند که منجر به تشکیل پروتز بسیار محکم و بادوام می‌شدند. میزان پارگی در این نسل از پروتز سینه بسیار کم بود. مشکل اصلی در این پروتزها سفت بودن بیش از اندازه آن‌ها بود. خانم‌هایی که از این محصولات استفاده می‌کردند، در سینه‌های خود احساس طبیعی نداشتند. به همین دلیل نسل‌های بعدی پروتز سینه ایجاد شد.
نسل دوم
ایمپلنت‌های نسل دوم با پوسته بسیار نازک‌تر و سیلیکون با چسبندگی کمتر طراحی شدند تا نرم‌تر باشند و شخص احساس طبیعی‌تری داشته باشد. به عنوان یک نتیجه از این تغییرات طراحی، نسل دوم، احتمال پارگی پروتز تا ۶۰% افزایش داشت. علاوه بر این، اندازه کوچک ذرات با حداقل اتصال برای سیالیت بیشتر، منجر به انتشار قابل توجهی از قطعات سیلیکونی با زنجیره کوتاه از طریق پوسته و درون کپسول پروپروستیک می‌شود.
نسل سوم تا پنجم
ایمپلنت‌های نسل سوم به دلیل افزایش میزان پارگی و خونریزی قابل توجه در نمونه‌های نسل دوم طراحی شدند. در پروتز سینه نسل سوم پوسته‌ای با دوام و چند لایه با یک لایه مانع میانی به طور قابل توجهی پارگی و ترشح سیلیکون به خارج را کاهش می‌دهد. ایمپلنت‌های نسل چهارم و پنجم در حال حاضر برای پروتز سینه استفاده می‌شوند. این ایمپلنت‌ها پوسته‌های ضخیم‌تری دارند که با ماده پرکننده ژل منسجم‌تری پر می‌شوند و مقاومت بیشتری دارند و احتمال پارگی پروتز را به صورت چشم گیری کاهش می دهد.
علت پاره شدن پروتز سینه چیست؟
نسل دوم
ایمپلنت‌های نسل دوم با پوسته بسیار نازک‌تر و سیلیکون با چسبندگی کمتر طراحی شدند تا نرم‌تر باشند و شخص احساس طبیعی‌تری داشته باشد. به عنوان یک نتیجه از این تغییرات طراحی، نسل دوم، احتمال پارگی پروتز سینه تا ۶۰% افزایش داشت. علاوه بر این، اندازه کوچک ذرات با حداقل اتصال برای سیالیت بیشتر، منجر به انتشار قابل توجهی از قطعات سیلیکونی با زنجیره کوتاه از طریق پوسته و درون کپسول پروپروستیک می‌شود.
نسل سوم تا پنجم
ایمپلنت‌های نسل سوم به دلیل افزایش میزان پارگی و خونریزی قابل توجه در نمونه‌های نسل دوم طراحی شدند. در پروتز سینه نسل سوم پوسته‌ای با دوام و چند لایه با یک لایه مانع میانی به طور قابل توجهی پارگی و ترشح سیلیکون به خارج را کاهش می‌دهد. ایمپلنت‌های نسل چهارم و پنجم در حال حاضر برای پروتز سینه استفاده می‌شوند. این ایمپلنت‌ها پوسته‌های ضخیم‌تری دارند که با ماده پرکننده ژل منسجم‌تری پر می‌شوند و مقاومت بیشتری دارند و احتمال پارگی پروتز را به صورت چشم گیری کاهش می دهد.
علائم پارگی پروتز سینه چیست؟
پاره شدن پروتز سینه ممکن است با علائم زیر همراه باشد:
- بافت سینه تحریک و متورم می‌شود.
- ممکن است در بافت سینه عارضه‌هایی چون اسکار اضافی ایجاد شود.
دو مشکل بالا باعث ایجاد عوارض دیگری نیز می‌شوند که در ادامه آن‌ها را بیان کرده‌ایم.
- درد
- تورم
- تغییر در اندازه یا شکل سینه‌ها
- سفت شدن سینه
اگر فردی پس از جراحی و کاشت پروتز سینه با هر یک از علائم زیر مواجه شد، لازم است با جراح خود در میان بگذارد.
پارگی پروتز سینه چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک با تجویز روش های تصویربرداری، مانند MRI یا سونوگرافی پاره شدن یا نشدن پروتز سینه را تشخیص خواهد داد. اگر فردی دچار پارگی خاموش پروتز سینه شود و علائم یا نشانه‌ای نداشته باشد، با استفاده از این تست‌ها مشخص خواهد شد. MRI با تجهیزات مخصوص تصویربرداری از سینه، دقیق‌ترین تستی است که برای این کار مورد استفاده قرار می‌گیرد. احتمال ایجاد خطا در نتیجه تست‌ها نیز وجود دارد. اما پزشکان حرفه‌ای به خوبی سینه‌ای که دچار پارگی شده است را می‌شناسند. بنابراین در صورت مشکوک بودن به پارگی ممکن است تست‌های دیگر یا تکرار عکسبرداری را تجویز کنند.
میزان دوام پروتز سینه در افراد مختلف متفاوت است. بنابراین لازم است معاینات بالینی پستان افرادی که پروتز سینه انجام داده‌اند، به صورت دوره ای توسط پزشک انجام شود. در صورت ایجاد تغییرات جدید در بافت سینه لازم است پزشک اقدامات لازم در این زمینه را انجام دهد.
روش‌های درمان پارگی پروتز سینه چیست؟
پزشک پس از تشخیص پارگی گزینه‌های درمان مختلفی را به فرد پیشنهاد می‌کند. برخی از زنان ترجیح می‌دهند پروتز پاره را برداشته یا جایگزین کنند. بهتر است بیماران برای تصمیم گیری در این باره از جراح خود کمک بگیرند. پزشک به آن‌ها کمک خواهد کرد تا جوانب مثبت و منفی گزینه‌های پیشنهادی را بسنجند.
اگر فردی با پارگی پروتز سینه که علائم یا نشانه‌هایی ایجاد کرده است، به پزشک مراجعه کند، احتمالا جراح برداشتن پروتز آسیب دیده را توصیه می‌کند. در صورت تمایل فرد برای کاشت پروتز جدید، جراح معمولا می‌تواند آن را همزمان با جراحی برداشتن پروتز آسیب دیده انجام دهد. اگر فرد دیگر متقاضی کاشت پروتز سینه نباشد، ممکن است پزشک لیفت پستان یا جراحی اصلاحی دیگری را به او پیشنهاد دهد.
منابع
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK459308/
https://www.breastcancer.org/treatment/surgery/reconstruction/corrective/implant-rupture
https://link.springer.com/article/10.1007/s00238-019-01610-1